Koffie, thee, cappuccino?

Twee pakjes stroopwafels en een blikje Redbull, mijn eerste verkoop was meteen meer dan 5 euro. Verkoop uit mijn eigen wandelende winkeltje. Nou ja wandelen.... laten we het schommelen noemen. Mijn winkeltje verplaatst zich namelijk met 140 kilometer per uur. Om maar met de treindeur in huis te vallen: ik werk sinds vandaag bij de railcatering.

---

En voordat je al je vooroordelen klaar hebt staan zeg ik er meteen maar even bij; het is hartstikke leuk werk! Je ontmoet veel mensen, maakt veel mee en werkt met veel super leuke collega's. Als jij je wel eens verbaasd hoe über vrolijk mijn collega's zijn, doe dat dan keer twee (en een half) en zo zijn ze in de kantine. Een super gemotiveerde club treinstewards. 

Ik werd vandaag ingewerkt door een even veel gemotiveerde dame en met z'n tweetjes zuilden wij door de treinen heen op zoek naar potentiele klanten. En kopen mensen dan wel eens wat? Oh ja zeker. In elk treindeel toch haast wel 2 personen, soms meer en soms ook minder. De kunst is dan ook om mensen te verleiden om iets te kopen. Iets wat ik nog onder de knie moet krijgen :)

Als we het dan toch over knieën hebben: die hebben het toch echt wel zwaar. Je loopt met 15 kilo rond je heup in een bewegende trein. Das me een prima workout hoor! Het is niet zo zwaar als het lijkt maar zonder spierpijn kom je er niet vanaf. 

Maar de tijd vliegt voorbij! Een uur in de trein is gevoelsmatig toch echt wel korter dan een uur in de supermarkt. Je loopt 1 ronde door de trein en je bent er al weer. En na een korte pauze ga je weer terug. Het is goed te doen, en je ontmoet nog eens wat mensen. Volgende keer loop ik alleen en gaat het avontuur pas echt beginnen!